AP9: un saqueo ao pobo consentido pola Xunta de Galiza

Que non haxa ninguén que teña que responder polas privatizacións da AP9 nin pola prórroga da concesión fala moito das institucións e das leis que temos. Por iso nós dicimos que as institucións non son iguais para todos. Cando falamos de ruptura e de nacionalismo non nos referimos a abstraccións

Un saqueo sen responsables ante a xustiza

A da AP9 é a historia dun auténtico saqueo. Xa falamos no seu momento sobre como se puido xustificar a privatización dunha infraestrutura cuxa xestión non é en absoluto complicada, sobre como se xustifica a socialización das perdas que cando hai que rescatala e como, despois de ser rescatada, sobre como foi privatizada, vendida a Sacyr Vallehermoso por 900 millóns de euros quen, despois de poucos anos, vendeu, á súa vez, sen facer un só investimento e tirando plusvalías millonarias

Privatización e prórroga da concesión

Nunha infraestrutura que se privatiza por 900 millóns de euros e que de 2011-2048 se van cobrar 9500 millóns de euros en peaxes, os investimentos previstos para eses mesmos anos son de 148 millóns de euros e os gastos financeiros 1600 millóns de euros. Estes datos evidencian un escándalo permitido por decisión concretas do Partido Popular cando no 2003 vendeu a AP9 e cando no 2010 prorrogou a concesión ata o 2048.

Dúas das tres austoestradas do estado español de 75 anos nas que se cobran peaxe están en Galiza.

Desde a súa privatización as peaxes encareceron un 60%. Unha porcentaxe que duplica o IPC durante ese período.

Nos últimos 7 anos Audasa acadou uns beneficios de 400 millóns de euros. De 2008 a 2012 os socios repartíronse dividendos por 243 millóns de euro.

Benefícios escandalosos, práctica monopolística

Nunha situación con racionalidade económica, nun sector con prezos regulados as peaxes deberían servir para cubrir os custes de explotación, amortizar o investimento e, mesmo, segundo a lóxica que prevalece nas sociedades capitalistas establecer una marxe de beneficio para a empresa que retribúa a achega de capital dos accionistas. Pero en Audasa, aproveitándose do seu monopolio, e da complicidade dos gobernos, a rendibilidade do capital non é normal. Non está dentro dos límites do razoable. Non se move nas marxes das empresas en situación de competencia.

Ano tras ano a rendibilidade sobre ventas supera o 50%, una cifra extraordinariamente elevada que non está ao alcance de prácticamente ninguna empresa que actúe en mercados abertos á competencia.

É disparatada a rendibilidade do capital investido, o capital social de Audasa son 196 millóns de euros e alcanza ano tras ano una rendibilidade media do 30%.

Se comparamos os beneficios antes de impostos acumulados desde 2006 co capital social acádase unha rendibilidade acumulada do 290%. Os accionistas gañaron o triple nestes anos do que achegaron á sociedade

O maior investimento: reducir gastos de explotación despedindo persoal

En poucos anos, a autoestrada do Atlántico pasou de 156 km aos 219, aumentou un 28% os km, pero os ingresos pasaron de 47 millóns de euros a 119, subiron un 156%. Unha situación de abuso de poder, de monopolio, que indigna aínda máis cando se comproba que ese beneficios non foron para mellorar a autoestrada. O maior investimento que fai Audasa é automatizar o cobro e despedir á xente, reducindo os gastos de explotación todos os anos polo despido de persoal.

O mesmo sucede coa eliminación de peaxes. Unha garantía para a empresa cobrar dos cartos de todos os galegos e galegas a través da Xunta.

Os datos evidencian un atraco que contou coa permisividade de alguén.

Concedéndolle a Audasa unha marxe folgada de beneficio do 10% sobre o capital social todos os anos, as peaxes poderían reducirse entre un 30 e un 35%.

Isto é un saqueo consentido. Un beneficio garantido con risco 0

Unha autoestrada que non sae de territorio galego debe ser xestionada polo goberno galego

A AP9 é una autoestrada que transcorre íntegramente por territorio galego, que une 4 das ciudades máis importantes de Galiza, que atravesala custa máis de 40 euros, que é decisiva para a economía de Galiza, das familias, das empreass, do transporte, pero que é secundaria para o global da economía do Estado, cae de caixón que a Xunta de Galiza ten que asumir a xestión desta infraestrutura.

O resto é venderse a intereses alleos. Alleos a Galiza e alleos á xente traballadora do noso país.